Το γήρας δεν αφορά όλους τους ζωντανούς οργανισμούς !

Γεννιέσαι, μεγαλώνεις, γερνάς, ατονείς και κάποια στιγμή αφήνεις τον μάταιο τούτο κόσμο. Αυτή είναι η πορεία της ζωής, αυτός είναι ο νόμος της φύσης.

Η γήρανση είναι το φαινόμενο όπου οι διάφοροι επιδιορθωτικοί μηχανισμοί του σώματος ατονούν και δεν μπορούν πλέον να αντεπεξέλθουν στην φυσιολογική φθορά του να «χρησιμοποιείς το σώμα σου».

Μήπως όμως αυτός ο «νόμος της φύσης», δεν αφορά όλα τα είδη που κατοικούν στον πλανήτη μας; Μήπως τελικά η γήρανση δεν αποτελεί «προνόμιο» όλων των ζωντανών οργανισμών; Μία μεγάλη διεθνής επιστημονική έρευνα, αποκαλύπτει ότι το φαινόμενο της γήρανσης δεν «αγγίζει» τα πάντα γύρω μας.

Ερευνητές από Αυστραλία, Ολλανδία, Δανία και Γερμανία δημοσίευσαν στο περιοδικό  "Nature" την μελέτη τους, η οποία παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Αφού μελέτησαν το φαινόμενο της γήρανσης σε θηλαστικά, φυτά, σπονδυλωτά, ασπόνδυλα κ.α., κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι για κάποια πλάσματα, η γήρανση, είναι μια άγνωστη λέξη.

Με το πέρασμα των χρόνων δεν εξασθενεί ο οργανισμός όλων των ζώων (όπως συμβαίνει με τον άνθρωπο) ούτε βέβαια μεγαλώνει η πιθανότητα να πεθάνουν από γηρατειά. Είναι εντυπωσιακό ότι σε κάποια είδη παρατηρείται ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, όσο περνούν τα χρόνια ο οργανισμός τους δυναμώνει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι χελώνες και ορισμένα δέντρα. Υπάρχουν και κάποια άλλα είδη που ο χρόνος δεν τα επηρεάζει καθόλου, όπως η ύδρα του γλυκού νερού.

Ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας και καθηγητής εξελικτικής βιολογίας ου πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας, Owen Jones, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Πολλοί άνθρωποι, ακόμα και επιστήμονες, τείνουν να πιστεύουν ότι η γήρανση είναι αναπόφευκτη και ότι συμβαίνει σε όλους τους οργανισμούς στη Γη με τον τρόπο που γίνεται στους ανθρώπους, δηλαδή νομίζουν ότι κάθε είδος εξασθενεί καθώς γερνά και είναι πιο πιθανό να πεθάνει. Όμως καθόλου δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Υπάρχει μια ποικιλία στη θνησιμότητα και στη γονιμότητα των οργανισμών που μας εξέπληξε. Πρέπει να ερευνήσουμε περισσότερο το ζήτημα, προτού θεωρήσουμε ότι έχουμε πραγματικά καταλάβει τις εξελικτικές αιτίες της γήρανσης και, έτσι, να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα των γηρατειών στους ανθρώπους».

Τα περισσότερα θηλαστικά είναι «καταδικασμένα» να γεράσουν και να πεθάνουν από την αιτία αυτή. Η χελώνα όμως της ερήμου έχει μεγαλύτερη θνησιμότητα στην αρχή της ζωής της που μειώνεται με το πέρασμα των χρόνων. Το ίδιο συμβαίνει και σε ορισμένα φυτά και δέντρα. Η ύδρα του γλυκού νερού, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και «αθάνατη» αφού είναι ικανή να ζει και μετά από 1.400 χρόνια. Τα καβούρια, οι σαύρες και τα βατράχια από την άλλη, δεν φαίνεται να επηρεάζονται ιδιαίτερα όσο περνούν τα χρόνια.

Το εκπληκτικό είναι ότι (σε αντίθεση με τον άνθρωπο) ορισμένα φυτά γίνονται πιο γόνιμα με την πάροδο του χρόνου. Όπως δήλωσε και ο Owen Jones: «δεν έχει νόημα να ορίζει κανείς τη γήρανση με βάση το πόσο μπορεί ένα είδος να γεράσει, αλλά με βάση την πορεία της θνησιμότητάς του, δηλαδή αν αυτή αυξάνεται με το πέρασμα του χρόνου, μειώνεται ή μένει σταθερή».