Σαγηνευτικό ηφαίστειο στην έρημο

Σε μία από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Λιβύης, η έρημος Σαχάρα κρύβει μέσα της ένα ειδυλλιακό και σαγηνευτικό τοπίο.

Πρόκειται για τον ηφαιστειακό κρατήρα με το όνομα Waw an Namus (Όαση των Κουνουπιών) και αποτελεί έναν από τους κύριους προορισμούς για τους περισσότερους ταξιδιώτες που επισκέπτονται την έρημο.

Αυτό που κάνει το τοπίο ξεχωριστό είναι οι τρεις λίμνες με αλμυρό νερό που αποτελούν μια όαση 4χλμ μέσα στον κρατήρα, οι ψηλοί καλαμώνες, οι διάσπαρτοι φοίνικες καθώς και το σκούρο στρώμα στάχτης που περιβάλλει το ηφαίστειο και την όασή του καθιστώντας το ένα από τα πιο όμορφα και αμφιλεγόμενα αξιοθέατα.

To Waw an Namus εκτείνεται σε μια έκταση 20χλμ. και λόγω του τεράστιου μεγέθους και του σκούρου χρώματός του είναι ορατό από το διάστημα!

Λόγω της παρουσίας του γλυκού νερού σε αυτό το απομακρυσμένο ηφαίστειο η περιοχή ήταν ιδιαίτερα σημαντική για τα καραβάνια, καθώς στη Σαχάρα είναι συνηθισμένο φαινόμενο η παρουσία πόσιμου νερού κοντά σε λίμνες με αλμυρό νερό.

Το γραφικό ηφαίστειο παρέμενε άγνωστο στον έξω κόσμο με την πρώτη αναφορά να γίνεται από τον Γερμανό εξερευνητή Karl Moritz von Beurmann το 1862, αν και ο ίδιος ποτέ δεν επισκέφτηκε την περιοχή. Πιθανότατα ο πρώτος Ευρωπαίος που ταξίδευσε στην περιοχή καταγεγραμμένα, ήταν ο Γάλλος αξιωματικός Laurent Lapierre που είχε πιαστεί αιχμάλωτος το 1920 και χρόνια αργότερα το ανάφερε στις περιπέτειες του.

Ο γεωγράφος Nikolaus Benjamin Richter όπου επισκέφτηκε την περιοχή πολλές φορές στο παρελθόν, με το βιβλίο που δημοσίευσε το 1960 για τα ταξίδια του αποτέλεσε την αφορμή για πολλούς επιστήμονες και τουρίστες να δούνε από κοντά το απομονωμένο ηφαίστειο.

Αναμφίβολα η φύση είναι ο καλλιτέχνης με τα πιο μυστήρια και παράξενα δημιουργήματα και σίγουρα το Waw an Namus αποτελεί ένα από τα πιο ιδιόμορφα έργα της.